Czy ludzie będą na tyle zdrowi by pracować dłużej?

Zdrowie stanowi jeden z najistotniejszych czynników wpływających na zdolność pracowników do dalszej aktywności zawodowej, w najwyższej mierze decyduje o chęci do pracy. Schorzenia przyczyniają się do zmniejszenia produktywności, a co za tym idzie, także zmniejszenia płac i braku motywacji do kontynuowania dotychczasowego zajęcia.

Według badania National Long-Term Care Survey przeprowadzonego na Uniwersytecie Duke’a w Stanach Zjednoczonych, osobiste odczucia co do własnego zdrowia są dobrym wskaźnikiem dla określenia zdrowia danej osoby przez specjalistów, własne osądy na ten temat odzwierciedlają także nastawienie do pracy, przy czym tutaj obraz o tyle się zaciemnia, że gdy ktoś lubi swoją pracę bagatelizuje objawy chorobowe. I odwrotnie, jeśli dana osoba nie lubi wykonywanego zajęcia z całą mocą podkreśla wszelkie zdrowotne dolegliwości.

Niezdolność do pracy określona jest w literaturze fachowej jako proces, najpierw następuje negatywna zmiana w zdrowiu w spowodowana przez chorobę, zakażenie i inne czynniki, ona z kolei prowadzi do trudności w normalnym funkcjonowaniu, co oczywiście ma znaczący wpływ na aktywność zawodową.

Oczekiwana długość życia znacznie zwiększyła się w ciągu XX wieku, największy wzrost jednak miał miejsce pod koniec stulecia. W 1900 roku pięćdziesięciolatkowie szacowali długość swego życia na 21 lat, w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku było to 24 lata. W 2000 roku spodziewana długość życia w wieku 50-ciu lat wynosiła 29 lat, a w 2030 roku, jak się szacuje, będzie to 32 lata.

Zasadniczą kwestią jest jednak nie tylko utrzymanie wzrostu długości życia, ale sprawienie, aby owi długowieczni ludzie jak najdłużej pozostawali sprawni, zdrowi i zdolni do pracy. Aby osiągnąć ten cel, należy usprawnić opiekę medyczną, zniwelować narażenie na choroby w wieku dziecięcym, popularyzować zdrowy, aktywny tryb życia, zminimalizować ryzyko chorób spowodowanych określoną działalnością zawodową.