Praca w chorobie przewlekłej

Ostatni raport Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) pokazuje, że wciąż mają problem ze znalezieniem pracy. Średni współczynnik zatrudnienia osób zdrowych wynosi 74%. Dla chorujących przewlekle spada on do 70%, a w przypadku chorych na 2 choroby współistniejące nawet do 50%!

– W strategii na rzecz zatrudnienia i wzrostu gospodarczego „Europa 2020”, wśród celów, jakie UE chce osiągnąć do 2020 r. znalazł się współczynnik zatrudnienia na poziomie 75% wśród osób w wieku 20-64 lata. Jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że blisko 1/4 osób w wieku produkcyjnym w Europie choruje przewlekle, zrozumiemy, że musimy stworzyć odpowiednie warunki, aby ci, którzy mimo choroby i leczenia chcą pracować, mogli znaleźć zatrudnienie. i my chcemy to zrobić – mówi Arkadiusz Pączka z Pracodawców RP.

Kampania „Choroba? Pracuję z nią!” połączyła środowisko pracodawców, pacjentów, a także lekarzy. Dla pacjenta praca oznacza, że życie mimo choroby toczy się dalej: to stały dochód, normalność, uczestnictwo w życiu społecznym. Ale godzenie obowiązków zawodowych z leczeniem nie jest proste. Dlatego pracodawca powinien wykazać odpowiednią elastyczność, oferując np. możliwość pracy z domu, pracę w niepełnym zakresie (np. na tzw. „pół etatu”) czy ruchome godziny pracy. Także lekarz prowadzący leczenie może pomóc pacjentowi, proponując terapię, która będzie nie tylko skuteczna i bezpieczna, ale także oszczędzająca czas pacjenta. Tak dzieje się np. w przypadku terapii podskórnych stosowanych np. w niektórych w chorobach nowotworowych czy RZS.

Praca pacjenta z chorobą przewlekłą

Łączenie nie jest łatwe. Pacjenci chorujący przewlekle podkreślają, że ich nieobecności w pracy, podyktowane leczeniem, rodzą problemy, bo nie każdy pracodawca jest gotowy zaakceptować, aby pracownik opuszczał wiele godzin czy nawet całych dni w miesiącu. Czasochłonne leczenie, to sytuacja mocno obciążająca samych chorych, a jednocześnie wystawiająca na próbę nawet najbardziej tolerancyjnych pracodawców. A przecież życie pacjenta z chorobą przewlekłą nie powinno być w pełni podporządkowane chorobie. To choroba powinna być podporządkowana życiu.