29-01-2013
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
W Polsce, wśród osób w wieku od 55 do 64 lat, w kursach i szkoleniach mogących podwyższyć ich kompetencje zawodowe, bierze udział mniej niż 1% osób. W Europie niemal pięć razy więcej. Tymczasem idea lifelong learning, czyli uczenia się przez całe życie może stać się remedium na problemy 50-latków obawiających się utraty pracy.

Sytuacja na nie jest łatwa - nawet dla ludzi młodych, wykształconychi z doświadczeniem. Co dopiero mają powiedzieć osoby po 50., które już tylko z powodu swojego wieku bardzo często nie są brane pod uwagę podczas rekrutacji i doświadczają innych aktów dyskryminacji?
Zatrzymaniu osób starszych na rynku pracy służy promowanie i upowszechnianie wśród pracodawców idei zarządzania wiekiem. Jest to zestaw działań wewnątrz przedsiębiorstw i instytucji, które pozwalają racjonalnie wykorzystywać posiadane zasoby ludzkie, w tym pracowników w starszym wieku. W Polsce jest to ciągle temat nowy, który dopiero zaczyna funkcjonować w przestrzeni publicznej.
Opracowane w ramach projektu „Z wiekiem na plus - szkolenia dla przedsiębiorstw" realizowanego przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości „Wstępne standardy zarządzania wiekiem w przedsiębiorstwach" stanowią kompendium wiedzy na temat rozwiązań, które sprawdziły się w krajach Europy Zachodniej i mogą przynieść korzyści także polskim przedsiębiorstwom.
Jednym z instrumentów zarządzania wiekiem stosowanych przez pracodawców powinno stać się zapewnienie równego dostępu do szkoleń wszystkich pracowników bez względu na wiek oraz dopasowanie szkoleń do potrzeb wynikających z wieku pracownika. Pracodawcy mogą w ten sposób przyczynić się do likwidacji efektu błędnego koła: mają niższe kwalifikacje i „nie chcą się kształcić", w związku z czym szkolenia są oferowane jedynie młodszym pracownikom; niski procent udziału starszych pracowników w statystykach szkoleniowych interpretowany jest jako „niechęć starszych pracowników do udziału w szkoleniach".
Zachętą do udziału w szkoleniach może stać się zniesienie limitu wieku w dostępie do programów szkoleniowych (od szkoleń zawodowych i e-learningu po refundowanie studiów podyplomowych); systematyczna ewaluacja szkoleń; motywowanie do udziału w szkoleniach; zapewnienie wykwalifikowanych instruktorów, odpowiednich materiałów i terminów szkoleń; ciągły monitoring „statusu edukacyjnego" pracownika; organizacja pracy umożliwiająca udział w szkoleniach oraz wykorzystanie doświadczenia zawodowego starszych pracowników, którzy mogą stać się instruktorami młodszych pracowników.